پێشەکی خەمۆکی و کەمخەوی دوو دۆخی تەندروستی دەروونین کە کاریگەری بەرچاویان لەسەر ژیانی ملیۆنان کەس لە سەرانسەری جیهاندا هەیە. ئەم دوو دۆخە، سەرەڕای ئەوەی کە زۆرجار بە جیا لێکۆڵینەوەیان لەسەر دەکرێت، پەیوەندییەکی ئاڵۆز و دووقۆڵییان هەیە کە دەبێتە هۆی ئەوەی
یەکێک لە مەترسییە ناخۆشەکانی خۆشەویستی ئەوەیە کاتێک پەیوەندییەک کە لەوانەیە بە باشی بەردەوام بووبێت بەهۆی تێگەیشتنی هەڵەی هاوبەش لە شێوازەکانی پەیوەستبوون تێکدەچێت. دوو کەس کە لەوانەیە لەسەر لێواری دروستکردنی جیهانێکی تەواو پێکەوە بوون، لە یەکتری جیا دەبنەوە، هەردووکیان هەستێکی خراپ
‘من باشم، سوپاس و تۆ چۆنیت؟’: ڕستەیەکی بێ زیان، بڵاوی هەمەجێ کە تێیدا بەشێکی زۆری تراژیدیا و تەنهایی ژیانمان تێیدا دەمێنێتەوە. چونکە ئێمە – بێگومان – هەرگیز بە هیچ شێوەیەک باش نین، و نە پرسیارکەرەکەمان. ئێمە ئارەزوومەندین قسە لەسەر زۆر
یەکێک لە تایبەتمەندیە سەیرەکانی ژیان ئەوەیە کە، بەبێ ئەوەی نیشانەی دەرەکی زۆر گرنگی کێشەکە هەبێت، زۆر کەس لە سەر زەوی دەدۆزرێنەوە کە هیچ هەستێکی خودیان نیە. بەمەش، مەبەستمان ئەوەیە کە ئەوان بە شێوەیەکی ڕادیکاڵ دڵنیا نین لەوەی کێ دەتوانن بن،
بەڵێنی فریودەر لە پشت زۆربەی دڵەڕاوکێکانمانەوە ئەوەیە کە ئەوان کۆتاییان پێ دێت ئەگەر… ئەگەر سەرئەنجام خوێندنەکانمان تەواو بکەین، کارێک مسۆگەر بکەین، کەسێک بدۆزینەوە بۆ هاوسەرگیری، ماڵێک بنیات بنێین. بەڵام ڕاستیەکە – هۆشیار، تایبەت، تاریک – بە ڕادەیەکی زۆر زیاتر نیگەرانکەرە،
بێگومان، لەو سەردەمەدا، کاتێک هەموومان لە گوندەکان دەژیاین، هەندێک کێشەی گەورە هەبوون. هاتوچۆ کردن سەخت بوو، ژیان تەسک و حوکمدار بوو، شتێکی زۆر نەبوو بۆ ئەنجامدان لە ئێواراندا، بۆنی ئاژەڵەکان – و هتد. بەڵام یەک سوودی زۆر گەورە هەبوو. کاتێک
تاو ڕێکخراوەیەکە بۆ بەرز کردنەوەی ئاستی زانستیی دەروونناسی و دۆزینەوەی دەروونناسی لێهاتوو. دەتوانن بۆ چارەسەری کێشەکانی خەمۆکی، دڵەڕاوکێ و شێوانی کەسایەتی لە تاو یارمەتی وەرگرن.
